Testua: Salbatore Mitxelena
OKA-1969, 24-25 or. (AEP-2, 213-215 or.)
Doinua: Herri-doinua (“Aldapeko sagarraren”)
OKA-1969, 10. kanta, 24. or.
– AAB: 211, 222, 265 –
- Arre-arre zalko-zalko erratza gainetan,
akelarrera dijoaz sorginak aidetan,
hodei guzien azpitik
sasi guzien gainetik.
Txiruliruli, txiruliruli,
jentiletako denborak berriz itzuli. - Bagerala, ez gerala; mutil eta neska
nunahitik han biltzen dira egitera festa.
Mila ta bostehun sorgin
dantzari Zugarramundin.
Txiruliruli, txiruliruli.
Hango oihu, ixkanbila eta karraxi! - Dantza-sokaren erdian aker ipur-beltza;
aker ipur-beltz itxuran deabru traketsa
da hango buruzagia,
itxixo nazkagarria.
Txiruliruli, txiruliruli.
Naparruan lehengo fede garbia itzali. - Arre-arre zalko-zalko erratza gainetan,
astero ta kristau gehio ostiral gauetan
dijoaz Akelarrera,
akerra mun egitera.
Txiruliruli, txiruliruli.
Nork uxatuko ote du izurri hori? - Hiru praile zein baino zein santu ta argiak
Naparrura Arantzazutik mixiolariak
bialdu Andra Mariak,
kentzera sorginkeriak.
Txiruliruli, txiruliruli.
Andra Mari bera ere mixiolari. - Gauez argi Akelarren! Deabruak ihes.
Neska-mutil sorgin danak jarri dira ahuspez.
Nork esango ta Andra Mari
Akelarren agiri!
Txiruliruli, txiruliruli.
Bai mintza ere euskeraz ondo poliki! - Aldapeko sagarraren adarraren puntan
Zugarramurdi puntako puntaren puntan
txoria zegoan kantari:
– “Sorginik ez dek, Euskal Herri!;
Txiruliruli, txiruliruli.
Eskerrak Arantzazuko Zaindariari!”.
Bere Poemako “Ama zaindaria” kapituluko ataletako bat, Zugarramurdiko sorginen eta Arantzazuko fraide misiolarien kondaira kantatzen duena (ik. 113-115 or.) dakar hemen Mitxelenak. Izan ere historiak dioenez, Arantzazuko fraideak bidali zituzten Zugarramurdiko sorginei predikatzera, onbidera zitezen. Atala ia osorik, eta testu-aldaketa txiki batzurekin, jaso zuen Mitxelenak OKA kanta-liburuan; bosgarren ahapaldia, berriz, osorik aldatu zuen OKA-ko ediziorako. AEP-n bertan dago esleituta kantarentzako herri-doinua: “Aldapeko sagarraren”.
Arantzazuko fraide gazteen artean gogoz eta alai abestu ohi zuten kanta saltari hau lagunartean, baina ez musika-harmonizatzaileek eta ez Santutegiko kanta-grabatzaileek hartu zuten aintzat. M. Idoiagak bai, organoko laguntza jarri zion, OKA-ko beste abestiei bezala (OKA/Id, 10. kanta; AAB: 265) –lehen ahapaldia bakarrik, partituraren barruan–.