Arantzazuko kanta berriakTestua: Jose Manuel Garaialde
Musika: Herri-doinua (Moldatzaileak: F. Larrinaga; M. Idoiaga)
Jose Maria Ibarbia, Arantzazukoak, 15. zenb., 13. or.
Martzelino Idoiaga, Diversas obras, 113. or.
– AAB: 117, 248 –
- Oi Arantzazu!
Zugandik urrun noa.
Oi Arantzazu!
Negarrez banoa.
Lagun idazu,
Arantzazuko
Amatxo bihotzekoa:
ni banoa bai,
baino torizu
lehen nere bihotz osoa.
Oi Arantzazu! - Oi Haurtxo Jesus!
Zu zera errregea,
oi Haurtxo Jesus,
eta hain pobrea.
Meltxor erregek
daukan guztia
izan dedila zuria.
Hartu, ba, Jesus,
nere bihotza,
hartu, ba, nere urria.
Ai Haurtxo Jesus!
–––––––––––––––
O Arantzazu!
Zeru zati pozgarri,
O Arantzazu!
Leku zoragarri!
Gure Amaren
babes goxoan
nola ez egon ederki?
Pozik hementxe,
Ama maitea,
biziko ginake beti.
Bai Arantzazu!
Baina Arantzazu!
Jaungoikoak narama
ai urrutira,
oso urrutira!
Baina zugandik
urrun bihotza
ezin, ezin joan, Ama,
zure magalen
geldituko da
nere bihotza, dan-dana.
Bai Andra Mari!
Ai Arantzazu!
Heldu da, ba, ordua,
ai! Arantzazu,
negarrez banoa.
Lagundu iazu [sic],
Arantzazuko
Birjina bihotzekoa.
Banoa, baina
hartu lehenago,
hartu, bai, bihotz osoa.
Ai! Agur, Ama!
Garaialderen olerki hau bi partituretatik jaso dut: J. M. Ibarbia, Arantzazukoak, 15. zenb., 13. or. eta M. Idoiaga, Diversas obras, 113. or. Ez batak eta ez besteak ipintzen du testuaren autorearen izenik, baina J. M. Garaialdek berak aitortuta jakin dut, berak idatzia dela. Bi musikarik aukeratu zituzten Garaialderen olerkiko estrofak (Larrinagak lehen biak, eta Idoiagak beste hirurak) doinua jarri eta harmonizatzeko. Kontua da biek herri-doinu berbera aukeratu zutela, eta harmonizazioa (duo) berbera ipini ziotela doinuari. Jakin ez zein izan zen aurrena. 1949-1951 urteetako Arantzazuko Teologiako ikasleen giro literario-musikalean sortutako kanta da.
Lehenengo ahapaldia eta azkena oso antzekoak dira, baina ez berdinak. Agian olerki berberaren bi aldaera ezberdinekoak izan daitezke.
Askoz geroago titulu, neurri eta doinu berbera erabiliz Iñaki Beristainek beste olerki bat sortu zuen, liburu honetan geroago ageri dena.
AAB: 117
AAB: 248
